New York

…Op 17-01-2012 overleed de acteur Piet Römer, hij speelde o.a. in ‘Stiefbeen & Zoon’ samen met Rien van Nunen.
Heerlijke afleveringen waren dat.

Deze man heb ik in New York ontmoet.
Hij was daar, volgens mij, om samen met Adèle Bloemendaal iets te promoten.

Met de ‘Gelderland’ hebben we even in New York gelegen om onderdelen en stores in te nemen voor we door moesten varen naar Peekskill om sloopschepen op te halen.

We meerden aan vlakbij het Battery-park waar we zicht hadden op de ‘Twin Towers’ die in aanbouw waren.

We hadden aan boord een aantal Amsterdammers en terwijl we aan dek bezig waren om alles op te ruimen, werd er van de wal in sappig Amsterdams naar ons geroepen.
Daar stond hij en stapte, op uitnodiging, aan boord.
Helaas, zonder Adèle.

Gezelligheid kent geen grenzen en met eigen volk in den vreemde nog veel meer.
Beneden was het één en al vrolijkheid.
We moesten nog verhalen naar een plek om brandstof te bunkeren en hij ging dat stukje mee.
Piet Römer is daar van boord gegaan, hij moest ergens nog op tijd zijn.
Of het hem gelukt was weten we niet?

Er stond ook een Amerikaan ons aandachtig te bekijken.
Hij was in de oorlog bij ‘Tiekele’ de Maas overgestoken richting Duitsland.
Bij ons gefronste wenkbrauwen tot het kwartje viel, de man bedoelde Tegelen.

Zelf heb ik New York in vogelvlucht gezien, in de machinekamer moest een uitlaatgassenturbine vervangen worden, dat was een behoorlijke klus.
In plaats van boven te gaan eten, ben ik samen met de 2e stuurman gauw de metropool ingegaan en heb ik Times Square gezien en de ondergrondse.
Meer tijd was er niet.

We waren ook even onze olieman kwijt, die was om onduidelijke redenen opgepakt.
De stuurman moest naar een rechtbank om hem op te halen.
Daar werden de, voor ons, onvergetelijke woorden door de beschuldigde uitgesproken: “I swear, I swear, I want my money back”.
Zonder boete en zonder geld kwam hij weer terug aan boord.

Post

Belangrijk was altijd in die tijd: post van thuis.
Er was geen post aangekomen, het reservemateriaal wel.
De 1e stuurman had het gevoel dat er wél post meegekomen was.
Zoeken en ja hoor, in één van de toegestuurde koppen van de hoofdmotor zat de post verborgen.

Gelukkig maar, want we wilden juist die koppen op hun plek zetten, voor het moment dat we ze eens nodig zouden hebben.