…Waarom komt er iedere keer bij het zien van deze trieste foto weer dezelfde gedachte bij me op?
Ik zie dan Kapitein A. v/d Lugt en zijn deuren!
Iedere keer als hij werd uitgezonden naar Marsa el Brega in Libië begon hij aan één van de deuren van de brug.
Het zoute water vrat zich door de lak heen.
De zon deed de rest.
Het was geen man om in het zonnetje te gaan liggen.
Na drie maanden van noeste arbeid en geduldig werken blonk die deur weer als voorheen.
Afbijten, krabben, schuren en laag na laag vernis schilderen om de hardhouten deur haar oude glans terug te geven.
Natuurlijk, er was weinig anders te doen dan het aan de beurt helpen van tankers, de gastankers aan hun steiger drukken, douane varen en het naar buiten brengen van het werkeiland L-4.
Dan zie je zo’n foto van een schip dat eens tot de trotse Wijsmuller vloot hoorde en er nu totaal verwaarloosd bij ligt.
Met een kale deur
Ik moet dan weer even aan die ‘ouwe’ denken.
Geef een reactie