Lade

 

…Laatst rommelde ik in mijn archiefkastje op zoek naar iets wat ergens moest liggen.
Daar kwam ik tussen allerlei paperassen een grote enveloppe tegen met de naam Wijsmuller er op geschreven.

Wat zou daar nog inzitten?

De nostalgie sloeg toe.
Als eerste vond ik in de internepost enveloppe een ‘De Beting’, waar ik de naam van deze site aan ontleend heb.
Uit het jaar 1970.
Het jaar waar ik van de ‘Groningen’ afmonsterde om later weer op de ‘Gelderland’ aan boord te stappen.

Voorblad.

 

 

 

Het contactblad van NV Bureau Wijsmuller.
Verscheen in het begin van mijn vaartijd regelmatig.
Iedere maand met opgave van opvarenden en wat de schepen zo al uitvoerden op de natte aardbol.

 

 

 

 

 

Later veranderde de frequentie, er was zelfs een tijd dat het helemaal niet uitkwam.

Wat deden ze?

 

 

 

Bij het doorbladeren komen de herinneringen over de dagen van toen terug.
Actiefoto’s van de schepen die nog steeds gevoelens oproepen van weemoed.
Schepen waar je hard op werkte, leefde en je ‘thuis’ was.

 

 

 

 

 

 

Zelfs als je maar tussen de pieren dobberde.

Met de Belgische tanker ‘Belgulf Progress’ tussen de pieren.
De ‘Belgulf Progress’.

 

Er stonden foto’s van de ‘Utrecht’ in.
Dat ze vastmaakte aan een sleep, eigenlijk aan een voorloper van wat de latere ‘Ocean Servants’ zouden worden.
Toen al!

Alles op een ponton.
Ponton slepen door de ‘Utrecht’.

 

Alles wat kon drijven kwam aan de sleeptros te hangen in een tijd dat de Wijsmuller slepers alle zeeën bevoeren.

De meest vreemdsoortige objecten.

De zuiger ‘Holland-24’ met H. van der Voet op het achterdek van de ‘Utrecht’.

 

Het maakte niet uit; hele of halve schepen.

Een kopzorg.
Achter de ‘Groningen’.

 

Het waren niet allemaal opbeurende foto’s in de Beting.
Ook de laatste reis van de ‘Octopus’ werd vermeld op weg naar Duitsland om daar gesloopt te worden.

Haar laatste reis aan een sleeptros.

 

Tussen al de papiren een knipsel van de ‘Utrecht’ die ergens opgeplakt heeft gezeten!

Met plakkers.

 

Zoals op vele bedrijven waren ze bij Wijsmuller ook gek van papierwerk.
Hele stapels moest je doorwerken om bij te blijven.
Bijvoorbeeld over de schrik van menige machinist; de Napier uitlaatgassenturbine.
Een duidelijke werkvoorschrift voor het dubbele kogellager.

Technische dienst mededeling.
Het beruchte dubbele lager.

 

In die tijd kreeg je weleens een geldelijke beloning.
Ze waren in die tijd daar niet zo scheutig mee.

Beloning.

 

In de enveloppe zat ook een voor mij belangrijke brief.
Tijdens de keuring voor de militaire dienst kon je de keuze kenbaar maken om de ‘Koopvaardij Regeling’ te volgen.
Dat hield in dat je moest blijven varen, tot het jaar waarin je 27 jaar werd en dat je kon stoppen na ontvangst van deze brief van het ‘Ministerie van Defensie’.

Belangrijk.

 

Een moment van emoties daar in die lade verborgen.
Het gaat er weer terug in.

Compleet met koffievlekken.

 

Aan elk blad zit een achterkant, maar het adres van NV Bureau Wijsmuller klopt niet meer.

Comments

  1. Pure nostalgie heel leuk om te zien. Het hart gaat weer sneller kloppen als oud werknemer van deze club.

Geef een reactie