…Was het diefstal of een poging een herinnering levend te houden.
Vlak voor dat mijn besluit vast stond om een anker aan de deur te spijkeren en het varensleven vaarwel te zeggen, gaat er toch wat door je heen.
Precies 10 jaar heb ik bij Wijsmuller gevaren.
Op de lange tros, maar ook de havendienst en Libië zijn mijn werkterreinen geweest.
Zeeziekte, vreugdevolle momenten werden afgelost door ogenblikken van vertwijfeling en doffe ellende.
Heimwee en werkuren maken, onder helse weeromstandigheden, zijn situaties waar men tegenwoordig voor terugschrikt.
Mooie en hachelijke momenten doorstaan, tranen van vreugde maar ook van verdriet om een collega die verongelukte.
Discussies en sterke verhalen met de staf onder het genot van een borreltje, waardoor we soms te laat aan tafel kwamen.
Toch waren het mooie jaren, waarin het avontuur de boventoon voerde.
Ik heb veel van de wereld gezien en ervaringen opgedaan die me gevormd hebben zoals ik nu ben.
Deze overdenkingen heb ik weleens als ik met Blankenheim en Nolet in gesprek ga.
Allemaal door een simpel borrelglaasje met het embleem van ‘BW’ erop.
Daarom heb ik het meegenomen.
Geef een reactie