Sloep

…In het najaar begint het bij sommige opvarenden op de ‘Utrecht’ te kriebelen.
In de ‘Mountsbay’ verschijnt dan de makreel.

Dan wordt het visgerei tevoorschijn gehaald.
De vislijnen met die vervaarlijke haken nagezien, de werksloep gestreken en de kenners gaan op weg.
Nagestaard door de anderen die hopen op een goede vangst.
Wat is er beter dan verse makreel gevangen met een kale haak?
Aas was niet nodig, hoogstens een reepje stof om die vissen te verschalken.

Makreel

 
Veelal komen die ‘vissermannen’ al na een uur terug met veilingkisten vol spartelende makreel.

In een hoog tempo worden door sommige opvarenden de verse makreel schoongemaakt om daarna enkele in te vriezen.
De dikste en vetste makrelen worden achtergehouden, die verdwijnen gelijk in de pan, daar hoeft geen olie bij, dat komt wel uit de vis.
De geur, de smaak, aah….. de gedachte er aan doet het water mij weer in de mond lopen.

Sommigen wisten ook hoe ze die moesten stoven, verrukkelijk.

De makreel die overbleef ging, met toestemming van de plaatselijke vissers, naar de visafslag.
De paar ponden die dan verdiend werden, gingen gelijk op aan pinten in de plaatselijke pub.

Roken

 
Ook werd een olievat klaar gemaakt om te roken.
De mannen uit IJmuiden, Katwijk en Egmond wisten precies hoe dat moest.
Gerookte makreel: niet te versmaden.
Gat van onder, houtkrullen van een werf in Penzance, een oude deken en de machinekamer maakte wel een aantal pennen waar de makreel aan kwam te hangen.

Na een uur roken werd voorzichtig de vochtige deken opgelicht om het resultaat te bekijken en de liefhebbers van gerookte vis stonden al likkebaardend te wachten.
Slechts één gerookte makreel hing er nog aan die pennen, de rest was verbrand door het smeulende vuur.
De vis was nog veels te vers.

Maar er was genoeg makreel in de baai.
Er werd weer uitgevaren en we zouden de mannen wel spoedig terugzien.

Mousehole

 
Iedereen ging weer verder met zijn dagelijkse werkzaamheden.
Maar na een aantal uren, nog geen sloep terug, we begonnen ongerust te worden.
Een bevrijdend telefoontje kwam via de wal: het zou nog wel even duren voor de sloep terugkwam.

Wat bleek: van al dat vissen krijg je dorst en waarom niet even in Mousehole een pint pakken.
Ze zeggen immers dat vis moet blijven zwemmen!
Mousehole lag net om de hoek, uit het zicht van de ‘Utrecht’ en het bier smaakte goed.

De tijd werd vergeten en het tij veranderde naar laag water.
De sloep dus droog kwam te liggen, de mannen daarentegen niet.

Ze moesten dus blijven wachten op hoog water en dat duurt dan een aantal uren.
Intussen hadden ze wel door dat aan boord de ongerustheid toesloeg, daarom ging er één alvast naar Newlyn om het probleem uit te leggen.
Die werd door de agent aan boord teruggebracht en hij mocht zijn verhaal doen aan kapitein A. Kleingeld.
De man vaak getooid met een buitenmodel alpinopet en een kromme pijp.

Voorlopig was er geen visvangst met de sloep meer en moest de makreel gevangen worden met een hengel vanaf de kont.