Droom

…Het is bijna de meest mooie droom van iedere opvarende van een zeesleper!
Om ooit zoiets aan de tros te hebben.
Nog mooier dan een vette olietanker.
Die kans heb ik met de ‘Torrey Canyon’ ooit gehad.

Ze stralen pracht en praal uit.
Ik heb ze voorbij zien varen in vol ornaat, slank, met een mooie zeeg, schepen van een vergane tijd.
Gracieuze dames, voor een zeeman blijft een schip altijd vrouwelijk.
Koninginnen van de zee die zeekastelen, de ultieme wereld van glitter en vermaak.

Passagiersschepen!
Hun silhouet van snelheid, gratie en grootsheid.
Net zoals zeeslepers mooi van lijn waren en kracht uitstraalden.

De ‘Queen Mary’ heb ik gezien toen ze haar laatste reis maakte en haar imposante verschijning even in de Mountsbay te zien was, dat was in 1967.

De ‘United States’ trok een spoor door het water toen ze ons passeerde in Het Kanaal.
Ik was even aan dek om een emmertje leeg te gooien met restanten uit de smeerolieseparator.
Daar kwam ze aan.
Voor ik naar binnen kon roepen, was ze al aan de andere kant aan het verdwijnen.
Een recht spoor in het water tekenend en achterlatend.
Wat een snelheid!

De ’France’ zag ik in de Middellandse Zee.
Wat een élégance, wat een grandeur, wat een lijn!
Imponerend.

De ‘Rotterdam’ kwam ik in 1970 zelfs twee keer op één reis tegen.
Dat was bij de Bermuda’s en in de Noordzee ten noorden van Terschelling.
Zelf zat ik toen op de ‘Gelderland’.
Ze heeft toch een streepje bij me voor.
Op 13 september 1958 heb ik haar van de helling zien gaan bij de RDM.
Gedegen Hollands vakwerk.
’s Lands glorie met een modern uiterlijk.
Samen met mijn vader ben ik gaan kijken, achterop z’n Kaptein Mobylette.

Geen schoorstenen maar rookkanalen, net zoals die van de ‘Gelderland’.

Die lui op de brug zullen ook wel tegen elkaar gezegd hebben: ‘daar heb je die rokende sleepboot weer, ze loert vast op ons!’
Zulke schepen blijven immer tot de verbeelding spreken.

Je zal zo’n schoonheid maar aan je tros hebben!