Verrassing

…In 2012 ben ik begonnen met mijn site over mijn persoonlijke belevenissen bij de Nederlandse sleepvaart.
Als ik naar het aantal bezoekers kijk, blijkt het toch aan een behoefte te voldoen.

Hollands Glorie uit die tijd bestaat niet meer.
Toch zijn daar nog steeds mensen benieuwd naar.
Mogelijk ook oud-Wijsmuller opvarenden, die hun verleden terug willen beleven.

Dan kan het gebeuren dat iemand een persoon herkent op een foto.

Belangstelling?

Op 11-12-2013 kreeg ik een e-mail berichtje: of ik belangstelling had voor een foto waar ik opstond?
Natuurlijk, iedere uitbreiding van mijn site is welkom.
Zeker als ik er zelf op sta.

De e-mail kwam van Piet Bakker en hij had nog wat foto’s liggen.
Verrassende foto’s.
Mijn vrouw ontdekte de ’Adonis’ op het achterdek direct.
Zelfs mijn jongste kleindochter herkende mij meteen.

We lagen in Falmouth met ‘Jacob van Heemskerck’ te bunkeren toen Piet aan boord stapte als ass. werktuigkundige.
Falmouth was mij wel bekend.
Ik kwam daar regelmatig met de ’Utrecht’ om te bunkeren.

Vergane liefde

Tijdens het bunkeren stond ik naar de wal te turen om te zien of mijn ‘verkering’ in die tijd uit Penzance mij zou komen opzoeken.
De enige die kwam, was Piet als aflosser met een brief voor mij van haar.
Een brief met de melding dat de liefde over was.
Zo ging dat vroeger.
Dat is inherent aan het zeemansleven.

Het was toch wel bijzonder, een Hollands sleepbedrijf dat twee Duitse kraanbakken van Ulrich Harms van Hastings(Eng.) naar La Plata(Arg.) moest brengen.

Kraanbakken

De kraanbakken zouden de restanten opruimen van twee tankers die daar in de brand waren gevlogen.
Aan de bolders kon je nog herkennen dat het schepen geweest waren, alles was verwrongen.

De reis begon 14-01-1969 op de rede van Hastings en op 24-02-1969 kwamen we op de rivier Rio de la Plata aan.
Onderweg werden nog bunkers overgenomen uit de bakken, midden op de oceaan.

Op de rivier kregen we hulp van een plaatselijke sleepboot.
De machinist van die boot keek even via de schijnlichten in onze machinekamer en vroeg waar onze hoofdmotoren stonden.
Daar keek hij op!
Hij had blijkbaar wat imposanters verwacht.

Na het afleveren van de sleep gingen we de haven van La Plata binnen en meerden af bij een steiger om te bunkeren.
’s Avonds gingen we inkopen doen en stappen.

Bootsman B. Weteling was niet erg gerust over het grasveld waar we door heen moesten lopen.
Daar konden wel slangen in zitten!
Bij terugkomst viel hij op datzelfde grasveld in slaap, overmand door indrukken en drank.
Zelf beleefde ik in die plaats nog meer avonturen; zoals met die taxi, dat duistere kroegje of in die nachtclub waar ik uitbundig de ‘jive’ danste.
Welke?
Dát houd ik liever voor mezelf.

Na La Plata voeren we naar de rede van Port of Spain in Trinidad om op orders af te wachten.
Het duurde niet lang of er kwam een bootje langszij.
Daar konden we sigaretten, rum en allerlei snuisterijen kopen.
Ook bevallige dames voor een korte tijd, ze waren veilig bedekt door een dekkleed.

De Kaap Verdische eilanden werd onze volgende bestemming.