Jongetje

…Aan boord van een schip heeft de kapitein de hoogste rang.
Scheepsjongens daarentegen stonden op de laagste trede.

Aan boord werden ze door ons gewoon ‘jongetjes’ genoemd.
Een scheepsuitdrukking voor knapen van 16 á 17 jaar die meestal voor het eerst naar zee gingen maar geen opleiding gevolgd hadden.
Op de zeegaande schepen van Wijsmuller zaten meestal twee scheeps- of dekjongens.

Er zat van alles tussen, net zoals bij de rest van de bemanning.
Bedeesde knapen of jongens die het niets kon schelen, bravoure hadden.
Blagen die problemen hadden met alles.
Zoals de aangemonsterde die in een duur pak aan boord verscheen, een heer in zakformaat.
Hij, na een avond stevig stappen, een delirium tremens kreeg en met dat pak de tafel schoonveegde waar kots, bier en etenswaren op lagen.
Ook hij kwam in het gareel en moest wennen aan het leven aan boord.
Dat werd je wel bijgebracht.

Knapen

Over het algemeen waren het brave jongens, die net zoals ik in een andere wereld stapten.

Sommige van hen bleven varen en leerden zo het vak om een goed zeeman te zijn.
Beklommen langzaam de hiërarchische ladder van rangen en standen.
Gingen zelfs terug naar school.
De meesten echter aten geen ‘zak zout’ op en hielden het na één reis voor gezien.

Zwaar

Het was ook wel zwaar voor ze.
In alle vroegte opstaan om de kok ter zijde te staan.
Steeds tafels dekken, zowel boven als beneden en het eten rondbrengen.
Schuren en soppen van verblijven en sanitair.
Linnengoed verzorgen.

Aan dek mochten ze niet werken en de machinekamer was verboden terrein.
Daar kwamen ze zo-wie-zo niet: veels te veel herrie.

Dat ‘jongetjes’ de laagste rang hadden kwam wel eens goed uit.
Als de Zwarte Bende aan boord kwam en ze vonden bij de kapitein drank, sigaretten of shag dan had de ‘ouwe’ dat net in bewaring voor één van die jongetjes.
Die kregen dan een lagere bekeuring, want aan boord ging dat ook volgens rang.

Af en toe werd er weleens met de jongetjes gedold.

Meggeren

 
‘Meggeren’ is een meting waarbij je controleert of de weerstand van de isolatie nog voldoende hoog is.
We noemen deze weerstand dan ook de isolatieweerstandmeting.
Je voert de test uit met een apparaat waarmee je een gelijkspanning aanlegt op een installatie.

De fabrikant ‘Megger’ heeft hier jaren geleden een aardig apparaat voor bedacht.
We noemden het meten van de isolatieweerstand ‘meggeren’.

De hoogte van de aan te leggen spanning is voor een gewone sterkstroominstallatie meestal 500 V.
De te meten waarde moet tenminste 500 kOhm zijn voor nieuwe installaties.

Het was trouwens wel een meting wat deskundig gedaan moest worden en daarmee ging je dus niet stunten!

Porren

Als ze hun werkzaamheden na het middageten klaar hadden, gingen de ‘jongentjes’ meestal weer even te kooi.
Zo hadden we er eens één aan boord die heel moeilijk wakker kon worden.
Wat we ook probeerden hij sliep gewoon door.
Er werd besloten een rigoureus middel toe te passen.
Degene die vrij van wacht waren, wilden dat wel eens zien.
Zulke bezigheden hadden altijd grote aandacht.

Op zijn grote tenen werden klemmen gezet en aan het Megger apparaat werd een slinger gegeven.
Als een soort Frankenstein kwam hij overeind.

Kwijt

Hetzelfde ‘jongetje’ vond wel de kok terug!
Deze werd gemist en waar we ook zochten hij kwam niet tevoorschijn.
Hij kon over de muur gesprongen zijn, maar bij de middenbolder stonden geen schoenen.

Het werd etenstijd en het ‘jongetje’ werd naar beneden gestuurd om eieren te halen voor de avondhap.
Daar hoorde hij gekrabbel aan de vriesdeur, daar schrok hij wel van.
Na het openen van de deur kwam de kok verkleumd uit de vriescel.
Op het zeetje was de deur achter hem in het slot gevallen.
Dat mocht niet meer gebeuren, dus werd er door de machinekamer daar een oplossing voor gezocht.

De opluchting was alom, maar we kregen toch gebakken eieren.