Schepen 03

 

…Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog lagen veel schepen op dat moment niet in hun thuishaven.
Ze werden in beslag genomen door de landen waar ze net aanwezig waren met hun lading.

 

Geconfisqueerd

 

De Duitse ‘Soneck’, varende voor de Hansa-lijn, werd in de Nederlands Indische wateren op 10-05-1940 door de ‘Hr.Ms. Java’ aangehouden.

 

Geconfisqueerd en ging varen onder de naam ‘Karsik’ voor de KPM.

 

 

De kruiser ‘Hr.Ms. Java’ verging tijdens de Slag in de Javazee.

 

 

 

De ‘Karsik’ werd in 1963 verkocht en kwam met de naam ‘Pearl of Victoria’ onder Panamese vlag varen.
Ze liep in 1967 op rotsen in de Rode Zee en ging verloren.

Ook de ‘Lindenfels’, eveneens van de Hansa-lijn, werd door Nederland in beslaggenomen.
Ze lag in Sabang en werd de ‘Mangkalihat’ en ging voor de SMN varen.

 

De ‘Mangkalihat’ werd door de ‘U-198’ getorpedeed, bleef beschadigd drijven.
De volgende dag echter ging ze ten onder.

 

 

De ‘Alchiba’ van van Nievelt, Goudriaan & Co werd door de Japanse duikboot ‘I-10’ getorpedeerd.
Ze had Batavia verlaten met zo’n 500 evacuées aan boord.
Op weg naar Colombo werd ze getroffen.
Een aantal bemanningsleden kwamen daarbij om, de rest ging in de sloepen.
Ze werden gered door de ‘Suriname’ van de KNSM.

 

 

De Duitse ‘Este’ van de Norddeutscher Lloyd werd in Curacao in beslag genomen door de Nederlandse autoriteiten.
Kreeg de naam ‘Suriname’.
Ze werd op haar beurt in 1942 door de ‘U-558’ getorpedeerd.

 

 

De ‘Suriname’ verging in het Caraïbisch gebied met verlies van mensenlevens.

 

Buit

 

Ook de Duitsers legden beslag op alle mogelijke schepen.

 

De ‘Glengarry’ was een vrachtschip die op een werf voor de Engelsen in Kopenhagen werd gebouwd en eind 1939 te water ging.
In 1940 in beslag genomen als oorlogsbuit.
Werd ingelijfd door de Kriegsmarine en omgedoopt tot ‘Meerberg’.
Zou in 1941 worden omgebouwd tot hulpkruiser.

Voor die ombouw werd de ‘Glengarry’ in dat jaar naar de werf Wilton Fijenoord in Rotterdam versleept.
Lag daar in 1943 nog steeds, terwijl er niets aan haar gedaan was.
Werd weer teruggebracht naar Hamburg voor installatie van geheime apparatuur.
Eind 1943 nog steeds niet voltooid.
In 1944 werd ze omgedoopt tot ‘Hansa’ en in gebruik genomen als opleidingsschip.
In mei 1945 gingen enkele duizenden Duitse soldaten aan boord van de ‘Hansa’ bij Hela (Polen).
Deze troepen waren nog aan boord toen de ‘Hansa’ bij Kiel door de Engelsen als oorlogsbuit werd geconfisqueerd.

 

De ‘Hansa’ kreeg in 1945 de naam ‘Empire Humber’.
Zou naar Rotterdam gaan voor ombouw tot commando-schip in de Stille Oceaan.
Japan capituleerde en de ‘Empire Humber’ werd vervolgens in Southampton opgelegd.
In 1946 kwam de ‘Empire Humber’ weer in de vaart en werd omgedoopt tot haar oorspronkelijke naam ‘Glengarry’.
Ze ging in 1970 voor een andere rederij varen en kreeg de naam ‘Dardanus’.
In 1971 weer terug omgedoopt tot ‘Glengarry’ voor haar laatste reis naar de sloper.

 

Hulpkruiser

 

Hulpkruisers waren bewapende koopvaardijschepen die werden gebruikt voor het beschermen van konvooien of het vernietigen van vijandelijke koopvaardijschepen.

Ze werden door de Engelsen vooral als beschermingsschepen bij konvooien gebruikt.
De Duitsers daarentegen hadden een aantal hulpkruisers rondvaren die veel schade aan geallieerde schepen toebrachten.
Zoals de ‘Kormoran’, die als ‘Steiermark’ gebouwd werd.
Ze voer vaak onder valse naam en vlag.

In gevecht met de ‘HMAS. Sydney’ zonk ze.
De ‘HMAS. Sydney’ ging in die strijd ook ten onder.

 

 

 

 

 

 

De ‘Kertosono’ van de RL werd in 1940 aangehouden door de Duitse hulpkruiser ‘Thor’ in de Atlantische Oceaan.

 

Door een prijsbemanning opgebracht naar Lorient.
Daar verbouwd tot ondersteuningsschip voor Duitse onderzeeboten.
Kort voor haar voltooiing zwaar beschadigd door een geallieerde luchtaanval in 1943.
In 1944 door de Duitsers als blokkadeschip in de Loire-monding tot zinken gebracht.
Het wrak werd 1946 door de Fransen gelicht en voor sloop verkocht.

 

Het uiterlijk van het schip kon men veranderen door laadgerei te verwijderen.
De ‘Thor’ ging in 1942 verloren door brand in Yokohama.

 

De ‘Kertosono’ ging in 1922 te water in Vlissingen.
In 1935 werd ze verlengd op de NDSM en in 1936 haar machinevermogen opgevoerd.

 

Troepenschip

 

De geallieerden gebruikten schepen van elkaar of werden voor de gelegenheid overgenomen.

Om te kunnen voldoen aan de vraag naar voldoende troepentransportschepen werd er door de Amerikanen beroep gedaan op buitenlandse rederijen omdat er niet voldoende Amerikaanse passagiersschepen omgebouwd konden worden.
Troepenschepen om manschappen naar het front te brengen en daarna ze weer thuis te varen.

De WSA (War Shipping Administration) leenden vijftien Nederlandse schepen die eind 1941 verbouwd werden op Amerikaanse werven.

Het ombouwen van een schip voor het vervoer van troepen bestond uit het verwijderen van overbodige luxe zoals meubilair, ornamenten en versieringen.
Het aan boord brengen van reddingsvlotten, houten kooien en hangmatten zodat de capaciteit van militairen zo groot mogelijk werd.
Verder werd bewapening aan boord geplaatst in de vorm van enkele kanonnen en luchtafweer.
De bruggen, stuurhuizen, kompas- en kaartenkamers werden versterkt met stalen platen en beton.
Tenslotte werden de schepen in marinegrijs, zwart of camouflagekleuren overgeschilderd.

Er ging geen enkel Nederlands troepentransportschip in Amerikaanse dienst tijdens de oorlog verloren.
Dit kwam hoofdzakelijk omdat de Nederlandse schepen ingezet werden in de Stille Oceaan waar, in tegenstelling tot de Atlantische Oceaan, bijna geen onderzeebootgevaar bestond.

De vijftien Nederlandse troepentransportschepen in Amerikaanse dienst waren afkomstig van vijf verschillende rederijen.

Holland Amerika Lijn:
de ‘Noordam’, de ‘Sloterdyk’ en de ‘Sommelsdyk’.

 

De ‘Noordam’ werd in 1963 verkocht naar Italië en kreeg de naam ‘Oceanien’.
In 1967 ging ze naar de sloper.

 

De ‘Sloterdyk’ werd in 1966 gesloopt.
Het zusterschip van de ‘Sloterdyk’ was de ‘Sommelsdyk’.

 

De ‘Sommelsdyk’ werd in 1941 getroffen door een vliegtuigtorpedo en vloog in brand.
Bleef drijven en weer gerepareerd.
Ze werd in 1965 gesloopt.

Java China Japan Lijn:
de ‘Tjisadane’.

 

De ‘Tjisadane’ werd in 1962 gesloopt.

Rotterdamsche Lloyd:
de ‘Brastagi’, de ‘Japara’, de ‘Kota Agoeng’, de ‘Kota Baroe’, de ‘Kota Inten’ en de ‘Weltevreden’.

 

De ‘Brastagi’ gestrand in 1947 en als verloren verklaard.

 

De ‘Japara’ werd in 1966 verkocht naar Hong Kong en veranderde haar naam in ‘Celebes Mariner’.
Gesloopt in 1969.

 

De ‘Kota Agoeng’ werd in 1958 gesloopt.

 

De ‘Kota Baroe’ werd in 1957 gesloopt.

 

De ‘Kota Inten’ overvoer in 1949 op de Nieuwe Waterweg de Vlaardingse kotter ‘VL.85’.
Ze werd weer opgelapt en veranderde in een motorlogger.

 

De ‘Kota Inten’ werd in 1957 gesloopt.

 

Het schip met de wat typische naam ‘Weltevreden’ werd in 1963 gesloopt.

Stoomvaart Maatschappij Nederland:
de ‘Poelau Laut’ en de ‘Tabinta’.

 

De ‘Poelau Laut’ werd in 1959 gesloopt.

 

De ‘Tabinta’ ging in 1961 naar de sloper.

Vereenigde Nederlandsche Scheepvaart:
de ‘Bloemfontein’, de ‘Boschfontein’ en de ‘Klipfontein’.

 

De ‘Bloemfontein’ voer in 1959 naar de sloper.

 

De ‘Boschfontein’ gleed als ‘Nieuwkerk’ van de helling.
In 1934 werd ze omgebouwd en kreeg de naam ‘Boschfontein’.

 

Kreeg in 1956 een andere naam ‘Boschkerk’.
Er brak brand op haar uit terwijl ze afgemeerd lag in 1958 te Rotterdam, raakte zwaar beschadigd en ging in hetzelfde jaar naar de sloper.

Met de ‘Klipfontein’ ging het ook niet voorspoedig.
Ze overleefde de oorlog, maar liep in 1953 aan de Oost-Afrikaanse kust op de rotsen en verging.

 

Alle opvarenden werden gered door de ‘Bloemfontein Castle’.
De ‘Bloemfontein Castle’ kreeg ook de nodige namen.

 

 

 

 

Eind 1945 werden de vijftien Nederlandse schepen door Amerika weer teruggegeven aan hun rederijen.

Ook de Engelsen gebruikten Nederlandse schepen om hun troepen te vervoeren.
Troepentransportschepen in Britse dienst werden ingehuurd door het Ministry of War Transport (MoWT).
De chartercontracten die werden aangegaan, waren voor onbepaalde tijd omdat het ministerie niet kon voorzien hoe lang de oorlog zou gaan duren.
De Engelsen huurden in 1940, 1941 en 1942 in totaal achttien Nederlandse schepen.
Van dat aantal zouden er zeven tijdens de oorlog verloren gaan.

De achttien Nederlandse troepentransportschepen in Britse dienst waren eveneens afkomstig van vijf verschillende rederijen.

Holland Amerika Lijn:
de ‘Nieuw Amsterdam’, de ‘Volendam’, de ‘Pennland’ en de ‘Westernland’.

 

De sloop van dit schip had heel wat voeten in de aarde.
Zonde om zo’n mooi schip met geschiedenis verloren te laten gaan.
Ze ging in 1974 gewoon naar de sloper, nostalgie was niet aan haar besteed.

 

De ‘Pennland’ en de ‘Westernland’ waren vreemde eenden in de bijt.
Beide stonden voor de ‘White Star Line’ in 1913 op de helling.
Door de Eerste Wereldoorlog bleven ze daarop liggen.
Als ‘Pittsburg’ gleed de ‘Pennland’ pas in 1922 te water.
Werd in 1934 opgelegd en door de HAL in 1939 weer in de vaart gebracht.
Bleef nog even in de ‘Red Star Line’ kleuren varen.

 

De ‘Pennland’ werd in 1940 als troepenschip verhuurt.
In 1941 werd ze door vijandelijke vliegtuigen vlak bij Athene zwaar beschadigd.
Door de ‘HMS. Griffin’ tot zinken gebracht.

 

De ‘Westernland’ gleed als ‘Regina’ in 1918 te water.
Pas in 1929 kreeg ze de naam ‘Westernland’.
Werd ook in 1934 opgelegd en door de HAL in 1939 weer in de vaart gebracht.
Ze ging tot 1943 onder het beheer van de ‘Cunard Line’ varen.
Ze zou tot een reparatieschip omgebouwd worden, dat ging echter niet door.
Werd opgelegd.
De ‘Westernland’ werd in 1946 opgekocht om er een walvisvaarder van te maken.
Ze kwam in 1947 bij de sloper terecht.

 

De accomodatie aan boord van de ‘Westernland’ voor de troepen was niet fameus.
In Kaapstad liepen de meevarende troepen van boord.
Ze kwamen in kampen terecht.

 

Koninklijke Nederlandse Stoomvaart Maatschappij:
de ‘Costa Rica’.

 

In 1910 gleed de ‘Prinses Juliana’ te water.
Ze werd in 1918 in beslag genomen door de Engelsen om troepen te vervoeren.
Het schip kwam in 1919 weer onder de vlag van de SMN te varen.

 

De ‘HMS. Hereward’ had wat met Nederland.
In 1940 bracht dit schip Koningin Wilhelmina en enkele ministers naar Engeland.
Ze raakte in 1941 zwaarbeschadigd door vliegtuigbommen en zonk.

 

In 1930 werd ze door de KNSM overgenomen en doopte haar naam om in ‘Costa Rica’.
Bij de overtocht van Kalamata naar Kreta in 1941 werd ze door Duitse vliegtuigen aangevallen.
Ze raakte zwaarbeschadigd en zonk.

Koninklijke Pakketvaart Maatschappij:
de ‘Boissevain’, de ‘Nieuw Holland’, de ‘Nieuw Zeeland’, de ‘Ruys’ en de ‘Tegelberg’.

 

De ‘Boissevain’ ging in 1968 naar Kaohsiung om gesloopt te worden.

 

In 1959 werd ze gesloopt in Hong Kong.

 

 

De ‘Nieuw Zeeland’ werd opgeleverd in 1928.
Als troepenschip werd ze bij Kreta door de ‘U-380’ getorpedeerd.
Een deel van de opvarenden werden door de ‘Hr.Ms. Isaac Sweers’ aan boord genomen.

 

 

De ‘Hr.Ms. Isaac Sweers’ was in 1940 nog niet afgebouwd en werd door de ‘Zwarte Zee’ naar Engeland versleept.
Daar werd ze afgebouwd en in 1941 kwam ze in dienst.
Ze ging verloren bij Algiers door torpedo’s van de ‘U-431’ in 1942.

 

Ondanks dat ze van verschillende Nederlandse werven kwamen, was hun bestaan bijna gelijk tussen de ‘Ruys’ en de ‘Tegelberg’.
Ze liepen beide in 1938 van de helling en gingen in 1968 naar een sloper in het Verre Oosten.
Daartussen door voeren ze als troepenschip en vrachtvaarder voor hun maatschappij.

 

De ‘Ruys’ ging in Vlissingen te water en de ‘Tegelberg’ in Amsterdam.

 

Rotterdamsche Lloyd:
de ‘Dempo’, de ‘Indrapoera’, de ‘Sibajak’ en de ‘Slamat’.

 

De ‘Dempo’ werd ook in Vlissingen gebouwd.
Ze ging in 1944 in de Middellandse Zee verloren door torpedo’s uit de ‘U-371’.
Voer in balast en haar bemanning werd gered.

 

 

De ‘Indrapoera’ werd in 1925 eveneens in Vlissingen gebouwd.
Kreeg in 1933 brand aan boord, werd weer gerepareerd.
In 1948 werd ze nogmaals aangepast, om in 1956 verkocht te worden naar Italië.
Ze kreeg de namen ‘Asuncion’ in 1956, ‘Bianca C’ in 1957 en ‘Melanesien’ in 1958.
Ze werd in 1963 in Italië gesloopt

 

De ‘Sibajak’ werd ook in 1928 te Vlissingen gebouwd, daar werden meer schepen voor de Rotterdamsche Lloyd op stapel gezet.

 

De ‘Sibajak’ werd in 1951/1952 nogmaals grondig verbouwd.
.

 

Ook de ‘Slamat’ kwam van de Vlissingse werf ‘de Schelde’, dat was in 1924.
In 1931 werd ze verbouwd.
.

 

De ondergang van de ‘Slamat’ was een ramp.
Op haar reis van Kreta naar Alexandrië werd ze door Junker duikbommenwerpers en Messerschmitt’s Bf 109 gevechtsvliegtuigen aangevallen.
Hierbij vielen veel slachtoffers te betreuren.
De ‘Slamat’ raakte zwaar beschadigd en werd door een torpedo van ‘HMS. Wryneck’ tot zinken gebracht.

 

De torpedobootjagers ‘HMS. Wryneck’ en ‘HMS. Diamond’ snelden te hulp en namen een deel van de opvarenden over.
Even later vielen zij ook ten prooi aan de Stuka’s en Messerschmitt’s.
Ze gingen beide ten onder.

 

 

 

 

 

 

Tijdens het evacuëren van geallieerde troepen in 1941 uit Griekenland, verloor de Nederlandse vloot in een paar dagen tijd drie grote schepen in de Egeïsche Zee.
De ‘Slamat’, de ‘Costa Rica’ en de ‘Pennland’.
Bij de ‘Slamat’ kwamen meer dan 925 mannen om.

 

Stoomvaart Maatschappij Nederland:
de ‘Christiaan Huijgens’, de ‘Johan de Witt’, de ‘Johan van Oldenbarnevelt’ en de ‘Marnix van St. Aldegonde’.

 

De ‘Christiaan Huygens’ ging bij de werf NDSM te water, de huiswerf van de SMN.
Het schip had lange masten.

 

De ‘Christiaan Huygens’ liep vlak bij Westkapelle op een mij, raakte beschadigd en werd aan de grond gezet.
Bij een bergingspoging brak ze in tweeën en werd ze opgegeven.

De ‘Johan de Witt’ was al een oudje toen ze als troepenschip ging fungeren.
De oorlogsjaren eisten hun tol, door gebrekkig onderhoud ten gevolge van het alsmaar door varen in de zware oorlogsdienst was ze letterlijk opgevaren en onrendabel om haar nog een keer te verbouwen.

 

Ze werd in 1948 verkocht naar Panama en er vond een grote verbouwing aan haar plaats.
Ze kreeg de naam ‘Neptunia’, een schoorsteen en een mast minder.

 

Op reis naar Bremen is ze in 1957 bij het binnenlopen van Cobh op een rots gelopen.
Om zinken te voorkomen werd ze op een modderbank gezet.
Na provisorisch te zijn gedicht, weer vlotgebracht.
In 1958 voor sloop verkocht en door de ‘Gele Zee’ naar de sloper in Rotterdam versleept.

 

De ‘Johan van Oldenbarnevelt’ was ook een schip dat tot de verbeelding sprak.

 

In 1963 werd de ‘Johan van Oldenbarnevelt’ verkocht naar Griekenland en kreeg de naam ‘Lakonia’.

 

Bij Madiera in 1963 brak er brand uit op de’Lakonia’.
Het schip werd verlaten, ze had 643 passagiers en 385 bemanningsleden aan boord.
De drenkelingen werden door toegesnelde schepen opgepikt.
Bij deze ramp waren 128 levens te betreuren.

 

De schepen ‘Salta’ en ‘Montcalm’ kwamen als eersten aan bij het rampschip.

 

De ‘Herkules’ maakte een sleepverbinding met het schip, maar de ‘Lakonia’ kapseisde en verdween in de golven.

 

De ‘Marnix van St. Aldegonde’ was de laatste van de lijst met schepen die als Nederlands troepenschip voor de geallieerden diende.

 

De ‘Marnix van Sint Aldegonde’ werd in 1943 in de Middellandse Zee aangevallen door torpedovliegtuigen.
Een dag later zonk ze, alle opvarenden werden gered.
Als troepenschip had ze zo’n 24.629 man vervoerd.

 

Hospitaalschip

 

Een hospitaalschip was veelal een voormalige passagiersschip, die oorlogsgewonden en herstellenden naar de thuishavens vervoerden.
Dit soort schepen konden vaak met hoge snelheid varen.
Het was in zekere vorm ook een troepentransportschip, echter voor gewonde militairen, matrozen en piloten.
Hoewel er ook burgervluchtelingen aan boord waren, die het oorlogsgeweld probeerden te ontvluchtten.
Deze hospitaalschepen mochten in geen geval aangevallen worden, volgens de Conventie van Genève.
Deze schepen waren neutrale vaartuigen.

 

Helaas, hield men daar ging rekening mee met de bedenkelijke smoes: ze vervoeren er ook oorlogsmaterieel mee!

De zes Nederlandse hospitaalschepenschepen waren afkomstig van drie verschillende rederijen.

Stoomvaart Maatschappij Nederland:
de ‘Oranje’.

Ze werd het bekenste Nederlandse hospitaalschip.
De Australiërs namen, in overleg, dit schip over en verbouwden haar in 1941 om tot hospitaalschip.
Ze bleef echter haar Nederlandse bemanning behouden.
De snelheid van 22 knopen maakte haar geschikt voor dat doel.

 

De kruisen tonen duidelijk haar ‘dikke buik’.
Het doel daarvan was om het schip meer stabiliteit te geven.
Door de eeuwen heen bleef men bezig met expirementen om het ideale schip te construeren.

 

In 1964 werd de ‘Oranje’ naar Italië verkocht.
Ze kreeg de naam ‘Angelina Lauro’.
.

 

Java China Paketvaart Lijn:
de ‘Tjitjalengka’.

 

De ‘Tjitjalengka’ strandde in 1959 door een typhoon bij Japan.
Ze werd uitgebaggerd en voer weer verder.

Koninklijke Paketvaart Maatschappij:
de ‘Mr. Maetsuyker’, de ‘Ophir’, de ‘Melchior Treub’ en de ‘Tasman’.

 

De ‘Maetsuycker’ werd in 1942 een hospitaalschip.
In 1960 werd ze naar Panama verkocht als de ‘Tong Han’.
Daarna nog meer namen, zoals in 1964 de ‘Gavina’.
De ‘Paceco’in 1965, de ‘Gamsolo’in 1970 en de ‘Hysan’ in 1974.
Ze werd in 1974 gesloopt.

 

De ‘Ophir’ werd in 1942 een hospitaalschip.

 

Ze werd in 1959 naar de sloper gevaren.

De ‘Melchior Treub’ had al heel wat mijlen afgelegd voor ze als hospitaalschip omgebouwd werd.
Ze was van 1913!

 

Haar einde kwam in 1948 bij een sloper.

De ‘Tasman’ kwam in 1922 in de vaart en als hospitaalschip in 1943.
Ze werd in 1958 gesloopt.

 

Misbruik

 

De ‘Op Ten Noort’ ging in 1927 te water bij de NDSM en voer voor de KPM in de Oost.
Ze werd in 1941 door de Koninklijke Marine gevorderd en omgebouwd tot hospitaalschip.
Op 21 februari 1942 vertrok ze voor haar eerste reis om haar taak te vervullen.
Ze was amper een paar uur buiten de haven of de ‘Op Ten Noort’ werd door Japanse vliegtuigen aangevallen.
Vier opvarenden werden gedood en een aantal zwaargewond.

 

 

 

Na reparaties werd ze, ondanks internationale afspraken ten aanzien van hospitaalschepen op 28 februari 1942 door de Japanse torpedobootjager ‘Amatsukaze’ in beslag genomen.

 

 

De Japanners dwongen de Nederlandse bemanning om krijgsgevangenen van hun bondgenoten te vervoeren naar Japanse kampen.
De krijgsgevangenen werden onder zeer erbarmelijke omstandigheden vastgehouden en kregen slechts een kopje rijst per dag te eten.
De ‘Op Ten Noort’ werd, wat men noemde, een Japans helleschip!
Op 20 december 1942 werd ze omgedoopt tot de ‘Tenno Maru’.
De Nederlandse bemanning werd van het schip gehaald en als krijgsgevangenen naar kampen gestuurd.

Wat wazige foto’s van de in beslag genomen ‘Op Ten Noort’.

 

Om de oorlogsmisdaden te verdoezelen tegen het schip en haar medische bemanning, werd ze op 17 augustus 1945 tot zinken gebracht.
Het schip veranderde eerst in oktober 1944 nog van uiterlijk.
Er werd een tweede dummy-schoorsteen toegevoegd.
Ze werd omgedoopt tot de ‘Hikawa Maru No.2’.
Ze heeft zowel als hospitaalschip, als vrachtvaarder van oorlogsmateriaal gediend.

 

Lazarettschiff

 

De ‘Baloeran’ lag in 1940 opgelegd in Rotterdam ivm. de oorlogsdreiging.
Ze voer voor de Rotterdamsche Lloyd en kon niet op tijd wegkomen.
De bezetter namen haar in beslag en bouwden haar in 1941 om tot hospitaalschip en gaven haar de naam ‘Strassburg’.

 

Op weg naar Hamburg liep ze in 1943 bij Wijk aan Zee op een mijn.
Ze werd aan de grond gezet.
Engelse vliegtuigen en motortorpedoboten vernietigden haar verder.

 

 

De ‘Willem Ruys’ ook zo’n prachtig schip van een Nederlandse werf.
Ze werd in 1939 op stapel gezet, pas in 1946 gleed ze te water.
Door veel tegenwerkingen bleef ze de hele oorlog op de helling liggen.
Ze verging jaren later door brand.

 

De ‘Willem Ruys’ werd in 1965 verkocht naar Italië.
Ze kreeg de naam ‘Achille Lauro’.
In 1985 werd ze gegijzeld waarbij één persoom bij omkwam.
Ze verging in 1994 door brand in de buurt van Somalië.

 

De ‘Willem Ruys’ kreeg in 1953 een aanvaring met de ‘Oranje’ in de Rode Zee.
Ze raakten licht beschadigd en konden doorvaren.

 

Nawoord

 

Een lang verhaal met vele scheepsnamen.
Mogelijk heeft er ooit eens één aan een tros van een Wijsmuller sleepboot gehangen?
Als schip met averij, dat geborgen moest worden, als sloper op weg naar haar eindbestemming of als ze voorzichtig de sluizen in getrokken werd.

 

In de tijd dat ik naar zee ging, in 1966, werden al veel van deze schepen afgedankt.
Opgevaren, versleten, onrendabel en achterhaald door modernere schepen.
Er is een enorm aanbod van foto’s van deze vaartuigen op het internet.

Soms vraag ik me af of schepen pijn voelen als hun dagen ten einde zijn.
Als ze op hun rustplek, ergens achteraf verlaten, nog steeds wiegen en stampen uit de tijd dat ze nog in de vaart waren, hun oude geschiedenis herbeleefden?
Schepen met een ziel te tonen, mooi door hun lelijk uiterlijk die alleen maar doelmatig was.
Nuttige werkschepen.
Ze waren voor veel zeelui hun thuis, besloten in hun vertrouwde verblijven, deskundig in hun werk met de wijde zee om hen heen.

De zee, zij zingt haar eeuwig lied
De zeeman luistert…….en geniet.

 

 

PS.

Een verhaal kan niet zonder foto’s.
Veel foto’s zijn te vinden op het internet.
Sommige komen uit persoonlijke of nationale archieven.
Soms staat er een naam zo op waarvan ik vind dat die de foto ontsiert.
Het gaat om het schip.

Een verhaal geschreven met affectie voor dat soort schepen met hun eigen geschiedenis.
In een zee van herinnerde gebeurtenissen.

Losstaand van de belevenissen over mijn tijd bij Wijsmuller.
Heb naar foto’s gezocht, gevonden en gebruikt.
De eigenaren van al die foto’s ben ik zeer erkentelijk, ondanks dat hun namen niet altijd zijn vermeld.

Zoals de titel aangeeft, gaat het over schepen.
Hun bemanning, die staan helaas nergens vermeld.