Triest

 

…Het varen op zee was niet altijd een plezier.
Begrijp me niet verkeerd: het was één groot avontuur voor mij.

vraagteken02

 

 

Er moest hard en lang gewerkt worden.
Dat deed je gewoon, anders werd je er wel aan herinnerd.
Tegen de nukken van de natuur vechten.
Je nam soms ook risico’s.
Ik heb veel mooie en leuke momenten gekend.

 

 

Maar er zijn ook momenten dat je geconfronteerd wordt met de andere zijde van het bestaan.

Het zal me altijd bijblijven, het verongelukken van die duiker wiens naam ik niet eens weet.
Hij zat ’s avonds nog in mijn hutje op de ‘Hector’.
We hadden het over het leven, toekomstdromen.
Het zou zijn laatste reis worden, hij had verkering gekregen.
Wilde zich gaan richten op een nieuw gedeeld bestaan.
Hoe kunnen die woorden tegen je keren?

Onderwijl zat hij pinda’s te doppen, de pellen over de grond en ik begon hierover te mopperen.
Hij zou het morgen wel komen opruimen.
Ik heb het zelf moeten doen.
Hij verongelukte die dag tijdens het duiken, buitengaats.

Zo snel als mogelijk was, werd het werkeiland, de L-4, naar de wal versleept.

Werkeiland L-4.

 

Dan realiseer je je pas dat je je druk gemaakt hebt over futiliteiten.

Dan schijnt het zonnetje in Libië op een heel andere manier.
Afscheid hebben we niet kunnen nemen; hij verdween en liet een leegte achter.

Het blijft aan me knagen, dat het een onbekende gebleven is.

Comments

  1. Will Schmidt says

    Wat een triest verhaal. Ik kan me voorstellen dat deze gebeurtenis voor altijd bij je blijft

Geef een reactie