Veiligheid

 

…Na mijn tijd van varen ging ik werken bij Dow Chemicals in Terneuzen.
De schoorsteen moet immers blijven roken.

images03

 

 

Het gezin begon harder te trekken dan de sleepboot waar ik op voer.
Dan moet je een keuze maken en daar heb ik geen spijt van gehad; het voelde als een schip dat vaart naar zijn thuishaven.

Door mijn ervaring van werken in de machinekamer had ik snel bij dat bedrijf een baan gekregen.

95 bar stoomketel.

 

Op mijn nieuwe werk kwam ik terecht bij het Nutsbedrijf (Utilities).
M.a.w. de afdeling die als een spin in een web zat.
We moesten stoom, stroom, lucht, water, stikstof, e.d. leveren of distribueren aan andere eenheden van het bedrijf.
Het hele terrein en ook daarbuiten werd mijn werkterrein.
In plaats van met motoren om te gaan, moest ik nu met stoomketels en turbines (gas en stoom) werken.
Ketelwaterbehandeling was het enige chemische wat ik deed.
Ervaring met luchtcompressoren had ik voldoende opgedaan.
Het water waar ik nu mee moest werken was zoet geworden.
Werken zoals ik bij Wijsmuller deed; overal was je bij nodig.

 

Anders

 

Wat totaal anders toeging dan bij Wijsmuller was de veiligheid.
Gewapend met veiligheidsschoenen, helm, bril, handschoenen, gehoorbescherming en lange mouwen, voldeed ik nog maar net aan de veiligheidsvoorschriften bij Dow.
Veiligheid bij Wijsmuller ging niet verder dan: één hand voor je zelf en één hand voor het schip.

2016-05-24_212715
Nog als ‘Alice L. Moran’.

 

Toen we ooit eens de ‘Alice L Moran’ van dichtbij mochten meemaken, droegen ze daar veiligheidshelmen.
Daar moesten wij om lachen.
Bij ons ging het anders toe, getuige de onderstaande foto.

9b9ea7d013607d020ce8a3e416beadb8
Op z’n sloffen.

 

Al is deze foto genomen voordat ik begon te varen.
Toch heb ik zo’n situatie ook meegemaakt in mijn tijd.
Werken op slippers, ontbloot bovenlichaam, de broek op half zeven en met blote handen de sleepdraad binnen halen.
Ook in die tijd bestonden er ‘vleeshaken’ op de draad.
Toch gebeurde er weinig, men was erop bedacht en waarschuwde elkaar.

 

Gehoorbescherming

 

In de machinekamer nog geen gehoorbescherming, daar kwam langzaam verandering in.
Het waren nog van die harde schalen, net eierdoppen, die heel ongemakkelijk zaten.
We deden daar wc papier in omdat het daarin enorm zweette.
Je hield ze al die tijd op om oorontsteking te voorkomen.
Ze zaten wel lekker warm!

Afbeelding002
Machinisten op het achterdek. Met gehoorbescherming.

 

Soms deden we het met één bescherming in de vetput.
Je werd op een gegeven moment bang van die herrie.
Op de ‘Utrecht’ was dat nog dragelijk, op de andere zeeslepers ondoenlijk.
Gillende uitlaatgassenturbines!

 

 

 

Veiligheidsschoenen

 

Ook geen veiligheidsschoenen met stalen neuzen.
Gewoon op rubberen schoenen waar gaten in geponst waren voor de ventilatie.
Daar had je de beste grip mee op de plaat.

Als je afgelost werd, bleven die schoenen achter.
Boven aan de trap, waar ze aan– en uitgedaan werden.
Die werden weer door anderen gebruikt of verdwenen over de muur.

scannen000862
Toppunt van veiligheid: werkhandschoenen.

 

Veiligheid

 

Allengs kwam het besef dat veiligheid geen beletsel was, maar noodzakelijk!
Al was het werken op een schip totaal anders dan aan de wal.

Noordholland2
Nergens geen veiligheidsgordels of zwemvesten.

 

Daar staat alles stil, geen onverhoedse bewegingen.
Aan boord moest je op het zeetje de werkzaamheden verrichten.
Waar het gereedschap onder je handen vandaan gleed.
Jezelf schrap zetten als de boot een haal maakte.
De onderdelen vastbinden als er reparaties gedaan werden aan de motoren om ergere schade te voorkomen.
Het werk moest gedaan worden, er was geen andere keuze.
Je leerde ermee omgaan.

 

Steiger

 

Werkzaamheden hoger dan 60 cm moet men met behulp van een steiger gedaan worden.
De persoon moet voorzien zijn van een valgordel indien hij buiten deze steiger zijn werk moet verrichten’.
Zo schrijft de veiligheidswet het voor op alle bedrijven.
Men mag niet zomaar een stelling bouwen, dat mogen alleen gespecialiseerde mensen doen.
Ja, ja, en hoe moet dat dan aan boord van schepen?
Zijn daar ook gediplomeerde mensen aanwezig en is er zo-wie-zo stellingmateriaal aan boord?

Voor de man op de foto in ieder geval niet, hij staat wankel in de voormast van de ‘Utrecht’ om de ‘kerstboom’ te controleren.

Ruud Duister zonder gordel in de voormast ‘Utrecht’.

 

Er brandde altijd wel een lamp door en het glas moest regelmatig van het zout ontdaan worden.
Een stroomverbinding was gauw kapot.
Je had dan wel een mooi uitzicht over het achterdek.

Achterdek ‘Utrecht’ met aardappelkist. Langs de achtermast de berging-ladders.

 

Fluitlijn

 

Op de ‘Groningen’ hadden we een storm met zoveel kracht dat de fluit midden in de nacht afging.
De fluitlijn zit niet tussen ogen en de wind had vrij spel.
Dus de voorzaling in om de luchtafsluiter dicht te draaien, je woei zowat uit je overall.
Zelfs de stuurman vond het een hachelijke onderneming.
Op de Stille oceaan had je aan die fluit op dat moment niets.
Je kon er ook niet van slapen!
Ook hier geen valgordel, die waren er gewoon niet.
Bij heel slecht weer werd er soms aan dek een lijflijn gespannen.

Gespannen lijflijn.

 

Dat alles heb ik in mijn nieuwe werkomgeving moeten afleren.
Het werd veilig werken of niet werken.

Veiligheid moet, maar op zee kan daar niet altijd aan voldaan worden!

Geef een reactie