Oorsprong

…Rotterdammer van geboorte, maar mijn jongste jaren bracht ik in Vlaardingen door.
Aan de Parallelweg drie hoog met zicht op de spoorlijn naar Hoek van Holland.
In de verte zag ik de Nieuwe Waterweg met als achtergrond de fabrieken van Shell, Nieuwe Matex en Albatros.

Er was voor mij geen mooier moment dan een tanker van Onassis voorbij te zien varen, zij waren helemaal wit, als zwanen.
Dat viel op!

Vanaf de spoorlijn tot aan de Nieuwe Waterweg was het verder leeg, alleen in februari 1953 stond het vol met water.

Zag tussen Vlaardingen en de Vondelingenplaat de pont varen, het ‘Wagenveer’.
Vreemde gevaarten met hun hoge bogen.
Er voeren in die tijd meerdere veren om mensen over te brengen naar hun werk of thuis.

‘HEEN en WEER X’

Mijn vader werkte eerst bij de Caltex, later bij de ESSO en voer altijd over met één van die veren.
Toen dat bedrijf een nieuwe raffinaderij ging bouwen in de Botlek verhuisden we naar Spijkenisse.

Mijn oude lagere school in Vlaardingen bleef trekken en dan fietste ik even terug naar het vertrouwde.
Steevast voer ik dan over met de ‘Heen en Weer X’ en zat meestal in het vooronder.
Vond het spannend als het Maaswater langs de patrijspoorten klotste als het goed waaide.

Ze vertrok van het Westerhoofd bij café ‘de Maas’, eerst naar de ene kant van de 1e Petroleumhaven dan naar de andere kant en weer terug.

Ze passeerde op haar overgangen veel schepen van de grote vaart.

Vaak stond ik ook in de machinekamer te kijken, waar een tweepittertje stond te draaien.
Gefascineerd keek ik naar de ritmische bewegingen van de tuimelaars en luisterde naar het geklik van de kleppen.
Hoorde dat motortje pruttelend snorren en wachtte op het moment dat de schipper van vaart veranderde.
Op de plaat liep een motordrijver rond die regelmatig, met een smeerkannetje, wat druppels olie op de bewegende delen deed.

Keek ik toen al in mijn toekomst?

Dromen

Op de lagere school droomde ik vaak weg en tekende op elk stukje papier wel een boot.
Ik wilde naar zee, dat lonkte mij.
Kapitein wilde ik worden, geen piloot of brandweerman!
Liefst op zo’n mooie witte tanker.
Gevoel voor werktuigen bracht me van dat idee af en werd de ‘vetput’ mijn doel.

Vond het machtig als de motoren van de ‘Utrecht’ brulden wanneer ze vol vermogen moesten draaien en ik daar tussen stond met mijn kannetje om de kleppen te smeren.