Heimwee

 

…Een ongrijpbaar gevoel die iedereen weleens overkomt.
Na aangenomen te zijn bij Bureau Wijsmuller ging ik twee weken later met een koffer op weg naar mijn eerste schip, de ‘Utrecht’.

Ik moest me op 24 november 1966 melden op Schiphol waar Buijs en de anderen al stonden te wachten.
Het avontuur zou een aanvang nemen.

Logo.

 

Gevlogen had ik nog nooit en dat ging, helaas, ook niet gebeuren.
De weersomstandigheden waren zodanig dat we naar Hoek van Holland gingen om met de boot naar Engeland te gaan.
Mijn eerste vaartocht was dus met een veerboot.

Deze locomotieven maakten veel herrie.

 

Daarna met de nachttrein van Londen naar Penzance.
Geen oog dicht gedaan omdat de machinist van die trein zonodig bij ieder tunneltje en wegovergang moest toeteren.

Regenwater!

 

Het bier in de trein was ook niet te pruimen.
Double Diamond, Engels bier, brrr….

‘Utrecht’ in de Mountsbay.

 

Heimwee

 

Afijn, daar stond ik dus verloren, moederziel alleen aan boord van de ‘Utrecht’.
Moest zelf mijn kleren wassen en herstellen, het eten was anders en sliep in een vreemde kooi.
Omgaan met norse mannen die de zeeën al gezien hadden.
Mijn leven kende geen grotere ommekeer.

De ‘Utrecht’ was net terug van een vergeefse jop op de SCH-42 ‘Nellie’.
Ze verging op de rotsen bij Coningbeg Lightship, Saltee Islands, Ierland.
Alleen wat geredde onderdelen waren op het achterdek van de ‘Utrecht’ opgeslagen.

De SCH-42 nog in goede doen.
SCH-42 ‘Nellie’ op de rotsen.

 

Een ander vissersschip kwam dat allemaal ophalen en even twijfelde ik om stiekem met dat schip mee terug naar huis te keren.
Heimwee had me in zijn greep.

 

Wennen

 

Ben gebleven en langzaam wende ik aan het scheepsleven.
Op een gegeven moment ging ik naar de brug om daar een klusje te doen en al fluitend besteeg ik de trap.
Terwijl ik langs de hut van de kapitein liep, stak de ‘ouwe’ (H. Bronsdijk) zijn hoofd om de hoek.
‘Je heb het al naar je zin’, was zijn opmerking.

Ik voelde me eindelijk thuis.

Comments

  1. P.J. den Heijer says

    Hallo

    Ik ben Piet den Heijer, mijn leeftijd is 68 jaar. Toen de Nellie op de rotsen liep in Ierland voer ik op de SCH-21. We hebben in de nacht dat de Nellie op de rotsen liep de bemanning eraf gehaald. Ik weet ook nog dat de Utrecht kwam, maar dat het niets uithaalde. Er werd gezegd dat het schip met een dok gelicht zou worden en naar Cork versleept zou worden. Mijn vader heeft het schip SCH-42 nieuw betrokken in 1959.

    Gaarne evt een reactie van u

Geef een reactie