Herkennen

…Welk sloopschip versleepten we nu, wat hing er aan de lange tros?

Van schepen die van reder veranderen, werden vaak ook de namen aangepast.
Soms klakkeloos overgeschilderd, een enkele keer keurig door er nieuwe letters op te lassen.
Dat laatste gebeurde maar weinig omdat het overgenomen schip vaak alleen maar een investering was.
Er zo weinig mogelijk kosten aan besteed mocht worden.

Overgeschilderd.

Geeft niet waar, als er maar een naam opstaat.

Daardoor was het vaak mogelijk om de oude naam te lezen op de boeg of kont.
Niet dat het veel uitmaakte, als de tijd voor de snijbrander nader kwam is dat niet meer belangrijk.

Alang, waar schepen verdwijnen.

Vaak een leuk weetje!
Zou het een vroeger Nederlands schip geweest kunnen zijn of één die tot onze koopvaardijvloot behoord heeft?

Zwart maken en de nieuwe naam ergens anders plaatsen.

Door de specifieke naam van het schip kwam je ook te weten voor welke maatschappij ze voer.
De meeste rederijen hanteerden een bepaald systeem om haar schepen te benoemen door hun toevoegsel.
Herkenbaar waren ‘Dijk’-schepen, vrachtschepen van de H.A.L.
‘Kerk’-schepen waren weer van de V.N.S.
Zo had je ‘Stad’-, ‘Gracht’-, ‘Drecht’-, Fontein’- en later ‘Straat’- schepen.

Namen van bijv. Shell-, Rotterdams Lloyd- en de K.N.S.M.-schepen waren wat moeilijker.
Vervelender werd het als zo’n schip in charter voer.

‘Abbedyk’ in charter.

Na jaren komt de twijfel.
Als je de namen vergeet of door elkaar haalt: was het nu wel een ‘Kerk’- of een ‘Dijk’-schip en wat stond ervoor?
Waren dat al tweede-, derde- of vierde handsschepen?
Dat wordt dan zoeken op het internet voor de juiste namen bij de juiste schepen.

‘ABBEDYK’

 
Zo kregen we de ‘Cyrus II’ als sleep van Durban naar Kaoshiung.
Het bleek de vroegere ‘Abbedyk’ van de H.A.L. te zijn en dat het hier niet om de ‘Meliskerk’ van de V.N.S. ging.
Ze hebben beide naast elkaar, onder andere namen, in Durban gelegen.
Door hetzelfde euvel opgelegd; brand in de machinekamer.

‘Abbedyk’.

Als ‘Milford Victory’ liep ze op 22-11-1944 van stapel en diende als troepenschip.
Van 1947 t/m 1961 voer ze als ‘Abbedyk’ voor de H.A.L., ze was aangekocht door de Staat der Nederlanden.

‘John L. Manta’.

Onder volle stoom.

Om van 1961 t/m 1966 als ‘John L. Manta’ voor de Persian Shipping Services onder Engelse vlag rond te varen.
In 1966 voer ze voor de Iranian Shipping General Services nog steeds onder Engelse vlag.

‘Cyrus II’.

Van 1967 tot 1969 voor de Naviran S.A. onder Iraanse vlag als ‘Cyrus II’.

Ex-‘Abbedyk’ erachter de ex-‘Meliskerk’.

In 1969 werd ze opgelegd in Durban en ‘onzeewaardig’ verklaard.
De waterpijpketels van de ‘Cyrus II’ waren drooggekookt en in de vuurhaarden lagen de waterpijpen als spaghettislierten rond.

Op weg aan de lange tros achter de ‘Groningen’ naar Taiwan.

Bij vertrek uit Durban lag de ‘Cyrus II’ al gauw op één oor.
Dit kwam door de deining en de los gestorte damwanden in het ruim.

Op één oor.

‘MELISKERK’

‘Havenford Victory’.

In 1945 gleed de ‘Haverford Victory’ te water.
Om daarna even in 1947 onder de naam ‘Grijpskerk’ voor de V.N.S. te varen.

‘Grijpskerk’.

Van 1947 tot 1964 voor dezelfde rederij als ‘Meliskerk’.

‘Meliskerk’.

De schoorsteen aangepast met een rookhoed.

Onder Griekse vlag van 1964 tot 1969 voer ze als ‘Persian Cambyses II’ rond.

‘Persian Cambyses II’.

‘Persian Cambyses II’ in Vlissingen voor de kant.

Dat gaf de verwarring, twee Victory schepen.
Zelfde kleuren in de pijp, vreemde namen en aanpassingen.

Ex-‘Meliskerk’ naast de ex-‘Abbedyk’ in Durban.

In 1970 voer ze weer, onder Panamese vlag, als ‘Tien Tai’ tot 1972 rond.
Ze verdween ook naar de sloper in Kaoshiung.

‘Tien Tai’ beladen.

‘Tien Tai’ rijp voor de sloop.

Aan boord van zo’n sloper was genoeg materiaal aanwezig dat wij konden gebruiken.
Verf, staalkabels, gereedschap en een mooie houten draaistoel.
We kregen zelfs een ijswaterfonteintje in de machinekamer.
Hierdoor waren we de enigste boot van de maatschappij die dat had.
Je hoefde niet meer naar boven voor een koele slok.

Wat een luxe!