Sloopschepen

 

…Oorlog kent immer gevolgen!

 

De oorlogsindustrie draaide in de Verenigde Staten op volle toeren.
Er werd in die tijd zoveel gebouwd, dat toen de oorlog eenmaal was afgelopen er een overschot ontstond van schepen en materiaal.

 

Tussen januari en april 1946 lagen er op een rivier zo’n 426 schepen, nutteloos.
Mogelijk konden ze nog eens gebruikt worden!
De laatste werd op 27 februari 1970 weggesleept.
Ze hadden nog geen mijl daadwerkelijk gevaren.

 

In de jaren ’60 en ’70 waren de ontwikkelingen op het gebied van scheepvaart zodanig dat er niets anders op zat om al die opgelegde schepen op te ruimen.
Ze waren achterhaald en de grote uittocht begon.
Veel sleepvaartbedrijven brachten deze schepen overal naar toe.
Vooral naar Taiwan in die tijd.

Wijsmuller kreeg ook zijn deel om die sloopschepen weg te slepen.
Alles wat dreef; oorlogsschepen, tankers en koopvaardijschepen van allerlei soorten en maten.
Ze werden alle oceanen overgebracht.
Hun waarde was slechts de prijs van oudijzer geworden.

 

Oude ‘Cycloop’

 

 

Al in 1960 ondernam de toenmalige ‘Cycloop’ zo’n sloopreis vanuit Wilmington.
Als sleep had ze de Liberty ‘Benjamin Carpenter’.

 

Het sloopschip moest naar Troon in Schotland.
Net als de latere ‘Cycloop’ ondervond ze ook de nodige problemen onderweg.
Uiteraard werd de sleep gewoon afgeleverd.

 

De oude ‘Cycloop’ stond in 2009 nog steeds ergens in de boeken onder de naam ‘Steady Mariner’.

Een decennia later ondernam haar naamsopvolger ook zo’n sloopreis.

 

Zo ging de nieuwe ‘Cycloop’ eind 1970 onderweg met de ‘Terry E. Stephenson’ richting Spanje.
De reis liep niet geheel voorspoedig.
Bij slecht weer kreeg ze een tros in haar schroef.
De ‘Groningen’ bracht de ‘Cycloop’ en sleep naar een veilige haven.
Na reparatie werd de sleep veilig in Valencia afgeleverd.

 

 

Peekskill

 

In diezelfde tijd verliet ook de ‘Jacob van Heemskerck’ New York met sloopschepen richting Bilbao.
Ze kreeg er twee te verslepen: de Liberty ‘Anson Mills’ en van het type C1-A, de ‘USS Fomalhaut’.
Een reis ervoor had ze al twee Liberty’s naar Satander versleept, de ‘John H. McIntosh’ en de ‘Harold Dossett’.

 

Bij Peekskill lag nog genoeg.

 

 

 

De ‘Cape Outlook’ 1941-1970 was een schip met de nodige functies.
Ze had een merkwaardige stapelloop.
Door gebrek aan hellingvet werd besloten haar daarvan af te laten glijden over 3,2 ton overrijpe bananen!
Dit verliep probleemloos.

 

Ze werd in 1942 overgenomen door de Amerikaanse marine en omgebouwd tot munitieschip.
Kreeg de naam ‘USS Fomalhaut’ en het nummer AK-22.

Een mooie foto van een C1-A schip.

 

Van dit type schip kwamen er ook een aantal onder Nederlandse vlag te varen, zoals de ‘Cape Sable’.
In 1943 ging de ‘Cape Sable’ te water om in hetzelfde jaar onder Nederlandse vlag te komen als ‘Fort Nassau’ voor de SMN.
In 1946 werd ze de ‘Delft’ en ging voor de KNSM varen.
Ze kreeg een zware hoofdmast in 1955, ze was daarmee het zwaarst getuigde schip waarmee gehesen kon worden.
In 1967 werd ze naar Griekeland verkocht als ‘Camina Bay’ onder Somalische vlag!
Om vervolgens in 1968 wederom van naam en vlag te veranderen in ‘Tia Juana’ als Panamees.
Ze werd in 1970 gesloopt.

 

 

 

 

De ‘Gelderland’ deed in 1970 ook mee aan de optocht vanuit Peekskill.
Ze kreeg wel een ander type schip te verslepen.
Het waren de ‘Irish Splice’ en de ‘Salmon Knot’.
Mooie namen voor opgevoerde kusters van het type C1-M-AV1.
Het waren schepen ontworpen voor korte afstanden en ondiepe havens.
Al hadden ze een actieradius van zo’n 14.500 mijl en werden voortgedreven door een Nordberg motor.
De snelheid was ongeveer 14 mijl.

Beide hadden één reis gemaakt naar IJsland en werden daarna opgelegd.
Het nieuwe was er als het ware nog niet vanaf.
Ze moesten naar Bilbao versleept worden.

 

Onder Nederlandse vlag voeren ook een aantal van deze schepen.
De KNSM had er zes in dienst.
Er werden in toaal zo’n 215 van dat type schip gebouwd.

 

 

 

 

Ook de ‘Groningen’ bracht een sloopschip naar haar einddoel.
Ditmaal van Durban naar Kaohsiung.
Deze keer een afgeleefde Victory geladen met oude damwanden.
Een reis die zich kenmerkte door dreiging, orkaan en straf.

 

 

De laatste opgelegde Victory ging pas in 2010 naar de sloper.
Als ‘Winthrop Victory’ gleed ze in 1945 te water en werd in 1970 opgelegd.
Ze heeft dus in alle rust bijna 55 jaar kunnen roesten.

 

Als weer zo’n sloopschip werd afgeleverd, bleef toch de vraag hangen; wat gaan ze ervan maken?
Rijplaten misschien!